Vervolg: masteropleiding, wedstrijd, San Francisco

In de kerstvakantie ben ik begonnen met mijn aanmelding voor de masteropleiding “Crisis and Security Management” in Den Haag. Het was een behoorlijk procedure en ik had ook twee professoren gevraagd om een aanbevelingsbrieven te schrijven. Ik heb afgelopen week te horen gekregen dat ik ben toegelaten tot het pre-master programma van de opleiding. Vanaf september tot januari zal ik twee vakken volgen en dan kan ik in februari het jaarprogramma van de studie instromen. Ik ben onzettend blij dat ik ben toegelaten tot de studie en nu kom ik zeker weten terug naar Nederland! Ian (mijn coach) is nog aan het proberen mij over te halen om nog een semester terug te komen, maar dat gaat dus niet gebeuren. Zeker niet nu ik zo goed als defnitief ben toegelaten tot de masteropleiding. Het Nederlandse studentenleven staat mij nu te wachten! Ben benieuwd naar het verschil met het studentenleven hier in de VS.
Afgelopen week heb ik mijn eerste buitenwedstrijd gelopen. Ik liep de 3km en het ging ontzettend goed. Ondanks de regen en de wind liep ik 9:52, dezelfde tijd als twee jaar geleden tijdens mijn eerste buitenwedstrijd. Ik ben vooral aan het trainen voor de 10km en ik merkte wel dat ik wat snelheid tekort kwam in de laatste ronde. Overal voelde ik mij heel sterk en heb ik veel zin in de komende wedstrijden. Over 3 weken loop ik de 10km in Stanford, Californie en dat zal een van de grootste wedstrijden zijn dit semester.
Na de wedstrijd ben ik samen met Anne naar San Francisco vertrokken. Hier hebben wij echt een paar heerlijke zonnige dagen doorgebracht. Hier volgt het San Francisco avontuur:

Ons vertrek naar San Francisco was ‘bright and early’: om 04:50 uur ging mijn wekker af, en even later werden ik en Anne door Maddie naar het vliegveld gebracht. Om 7 uur het vliegtuig in, en 2 uur later stapten we het vliegtuig alweer uit, in een heerlijk temperatuurtje! Het was heerlijk om Portland even te ontvluchten, want daar is het de laatste weken erg regenachtig en bewolkt geweest. Met de BART train (soort tram/metro) gingen we vanaf het vliegveld naar een station waar de moeder van Julia, een van onze teamgenootjes, ons ophaalden. We mochten bij de ouders van Julia huis verblijven, en dit terwijl Julia er zelf niet was! Kort na aankomst hebben we eigenlijk gelijk onze loopkleding aangetrokken, want we moesten een tempoloop afwerken. De ouders van Julia wonen op een prachtige plek in de heuvels van San Francisco direct aan de rand van een groot park. We liepen zo de deur uit het park/bos in en hebben onze training op de prachtige paden met mooie uitzichten over San Francisco gedaan. Helaas op de terugweg, moe van de workout, waren we te veel aan het kletsen en van het uitzicht aan het genieten, en op een steil stukje maakte ik een enorme duikeling. Wonden op mijn hand, knieen, heup, elleboog...heb ik weer natuurlijk. Gelukkig geen gebroken botten. Gelukkig kon ik nog naar huis lopen en daar heb ik mij flink ingetaped, om vervolgens door Julia’s moeder bij de BART train afgezet te worden. Ik laat mij niet zomaar afschepen. Om half 4 liepen we al lekker in de stad!

We liepen eerst naar de Ferry’s building (een soort binnenmarkt), en toen naar Chinatown (waar groepjes oude Chinese mannen en vrouwen buiten Chinese spelletjes zaten te spelen en waar ze interessante “lekkernijen” zoals varkensneuzen verkochten...) en via Coit Tower door naar de Pier. Daar gingen we eerst naar Pier 39. Dit is een ietswat toeristiche aangelegenheid met een hoop kermisachtige attracties. Maar iets verderop in de haven op de vlonders lag een hele groep zeeleeuwen te zonnen! Die komen hier uit zichzelf naartoe. We hebben lekker koffie gehaald en bij de zeeleeuwen opgedronken. Vooral Anne had wel uren lang naar de zeeleeuwen kunnen blijven kijken.
Na de zeeleeuwen zijn we door naar Fisherman’s Wharf gewandeld, waar ze allemaal megakrabben verkopen. Er was ook nog een strandje (Baker Beach) waar locals in het water hun baantjes aan het trekken waren. Daar was het nog wel iets te koud voor mij. ’s Avonds zijn we gaan eten bij een leuk Thais restaurantje die de man van het toeristenbureau ons had aanbevolen. Toen zijn we teruggewandeld naar de BART-train, en thuis aangekomen zijn we eigenlijk gelijk ons bed ingedoken!

Na een heerlijke nacht slaap, begonnen we de volgende ochtend met een duurloop. Dit keer geen enge vallen, dus konden we na het ontbijt snel de stad weer in. We stapten wat later uit, zodat we in de Mission, de Mexicaanse wijk, onze dag begonnen. Vandaar zijn we via Dolores Park (veel palmbomen en prachtig uitzich!) doorgewandeld naar Castro, ''. Dat staat bekend als de “gay capital of the world.' Overal hingen regenboogvlaggen, en er was een erg jong publiek. Blijkbaar is niet heel Amerika compleet intolerant (in Oregon is same-sex marriage bijvoorbeeld nog steeds verboden!). Op het terras van een leuk koffietentje hebben we daar weer wat koffie gehaald, waarna we door zijn gewandeld naar Haight-Ashbury, de hippywijk. Dit was weer echt een heel ander deel van de stad, met veel kleuren, schilderingen, en kleine leuke tweedehandswinkeltjes. De rest van onze wandeling ging langs de “Painted Ladies,” dit zijn 6 Victoriaanse huizen met minstens drie kleuren. De “cable cars” zijn ook erg populair in San Francisco. Vroeger was dit een moderne manier van openbaar vervoer om de hellingen in San Francisco door te komen, en ze hebben het gehouden als toeristische attractie. Op Union Square zagen we het punt waar de cable cars handmatig via een draaischijf van de ene rails naar de andere rails gedraaid werden, zodat ze weer terug konden. Hier hebben we lekker een terrasje gepakt bij een tot koffietentje omgebouwde oude cable car, en toen besloten we terug naar de Castro-wijk te gaan voor het avondeten. Daar hebbben we een lekkere Mexicaans burrito gehaald en toen was de energie op en zijn we, rozig van de zon en moe van het wandelen, tegen zevenen weer lekker terug naar huis gegaan.