Toledo Bubblebuster, Ohio

Vanochtend om half 5 's ochtends heb ik mijzelf uit bed gewerkt want we moesten om vijf uur bij de bus verzamelen. Met negen meiden gaan we naar Toledo, Ohio voor een cross. Het is "slechts" tien uur reizen om dan 4km over een golfbaan te rennen en vervolgens weer tien uur terug naar Portland te reizen. Het klinkt misschien wat overdreven om zover te reizen voor een wedstrijd maar dat is hier normaal. Daarnaast is de reis altijd ontzettend leuk. Het cross-seizoen is heel populair en het is ook Ian's (mijn coach) favoriete seizoen. Het reizen is ook gezellig want iedereen gaat naar dezelfde wedstrijd en zit in hetzelfde schuitje. Daarnaast schept het ook echt een teambinding omdat we als een team tegen andere scholen lopen en je met het team en als school wint of niet. Hardlopen is en blijft voornamelijk individueel natuurlijk maar tijdens het cross-seizoen in de Verenigde Staten is het meer een strijd tussen scholen dan een strijd onderling en individueel.
Op het moment zit ik op het vliegveld in Portland en hebben we net te horen gekregen dat onze vlucht 1.5 uur vertraagd is. Dat is wat minder leuk en hopelijk missen we onze aansluitende vlucht in San Franscisco niet. Om de tijd te doden heb ik maar een koffie bij Starbucks gehaald en zelfs de Amerikanen moesten lachen om mijn bestelling: "16-ounce extra hot non-fat sugarfree caramel latte with whipped cream for Merel!" Heel Amerikaans.
De start van de wedstrijd is vrijdagavond om 6 uur. Dit is best een gekke tijd voor een cross, want het is meestal in de ochtend. Nu is het in dit geval niet zo erg omdat we zo'n ontzettend lange reis moeten maken. Nu hebben we tenminste eerst de hele dag om bij te komen. Zaterdagochtend vertrekken we alweer terug naar Portland dus er is niet veel tijd om rond te kijken in Toledo, Ohio.
School is ondertussen volop aan de gang en de hoeveelheid werk begint alweer aardig op te stapelen. Vooral omdat ik deze week twee dagen school mis en volgende week ook is het behoorlijk druk. Het leukste vak tot nu toe is criminologie. We moeten een misdaadrapport over onze woonplaats te schrijven. Helaas moeten we een Amerikaanse gegevensbank gebruiken dus kan ik geen stad in Nederland doen. Ik heb daarom Pittsburgh gekozen en dit is zeker een interessante stad om een misdaadrapport te schrijven. Pittsburgh is niet de meest veilige stad. Gelukkig is mij niks overkomen toen ik er een jaar zat. Nu was die kans natuurlijk ook heel klein want ik ben veel te intimiderend om een slachtoffer te zijn. Mijn minst favoriete vak op school is Theology Biblical Tradition. Dit is voornamelijk de bestudering en interpretatie van de bijbel. Het is behoorlijk ingewikkeld als je nog nooit eerder de Bijbel ingekeken heb. Maar goed het is een verplicht vak dus ik sla mij er wel doorheen.
De thuissituatie is ook nog steeds goed. Het is heerlijk om mijn eigen kamer te hebben en een keuken. Ik moet wel wennen aan het feit dat ik alleen voor mijzelf kook want als ik thuis ben kook ik meestal voor vier personen. Ik probeer altijd wel wat extra te maken zodat ik niet elke dag een hele maaltijd hoef te koken. Nu vind ik het wel wat saai om altijd alleen voor mijzelf te koken dus heb ik vaak iemand die met mij mee-eet. Ook ga ik regelmatig uit eten, want dat is hier zo goed, makkelijk en goedkoop vergeleken met Nederland! Je leeft maar een keer toch? Ook hebben we een betere huishoudelijke taakverdeling gemaakt want het begon zich een beetje oneerlijk te verdelen waardoor ik en twee andere meiden continu aan het schoonmaken en poetsen terwijl de andere drie zich er lekker gemakkelijk van af maakten en van het mooie leven genoten. Nu hebben we een lijst met zes taken een ieder heeft 1 taak per week.

Ik geloof dat we nu op het punt staan om te vertrekken. Eindelijk. Ik laat snel weten hoe de wedstrijd is gegaan. Het wordt een zware race.