Ted-Owen Invitational - New Britain

Vorige week maandag, na het zware weekend, moest ik bij coach Smith op kantoor komen. Oh oh. Maar het was helemaal niet ernstig, hij probeerde me juist gerust te stellen dat het niet zo erg is en dat het iedereen overkomt. Maar desondanks kreeg ik toch een straf. Dat hoort ook wel een beetje bij de sportwereld hier. Voor elke training, moet ik de fitness ruimte van de 'American football' spelers en basketballers schoonmaken. Om jullie even een idee te geven van hoe deze jongens eruit zien: denk aan donkere jongens van bij 2 meter lang en sommige ook 2 meter breed. Terwijl deze jongens met hun twee coaches (ook enorme gasten) bezig zijn met krachttraining, huppel ik met een doekje overal tusendoor die apparaten schoon te maken. Dat voelde in het begin toch wel een beetje ongemakkelijk, maar ik ben er nu wel aan gewent en ze zijn allemaal heel aardig. De coaches laten me ook alijd na 10 minuten alweer gaan. Ze tillen er niet zo waar aan.
In de training kregen we een preek van coach Smith over 'toughness' (=hardheid). Hij blijft, maar doorhameren dat iedereen 'tough' moet zijn. En zijn preek is vooral richting de jongens gericht, want de meiden zijn zijn lievelingen en doen het bijna altijd goed. Dat zegt hij ook.
Van donderdag op vrijdagnacht bleef ik bij een meisje uit het team op de kamer logeren, zodat ik zeker was dat ik de bus niet zou missen vrijdagochtend. Vrijdagochtend vroeg vertrokken we om 6 uur en deze keer was iedereen er. De eerste 3 uur van de reis was iedereen terug gaan slapen. Die dag merkte ik wel weer dat ik in 'Amerika' ben, want 3 keer raden waar we stopten om te ontbijten? McDonalds. Wel een ideale plaats om te ontbijten voor het cross-team van de school.
Na een 8,5 uur lange busreis kwamen we eindelijk in Connecticut New-Britain aan. Ik moet zeggen dat Connecticut behoorlijk op Pennsylvania lijkt voor zover ik het kon zien. Het is heuvelachtig, veel bossen en ook dalen. 's Avonds waren we vrij om te doen wat we wilden en toen zijn we met alle meiden uit eten geweest in een italiaans restaurant. Zaterdagochtend was het eindelijk zover. Mijn eerste college-wedstrijd in Amerika! Er waren in totaal 8 scholen en zo rond de 75 meiden die meededen. De start was op een groot grasveld en we stonden allemaal op een lijn. De wedstrijd ging echt geweldig. Ik was het eerste meisje van ons team, met 40 seconden voorsprong op het tweede meisje van ons team. Ik was 4e in totaal en liep een tijd van 18.27 in 5km. Dat is voor mij ook nog is een persoonlijk record. Ik verbaasde mezelf. Ik heb het dus weer helemaal goed gemaakt met vorige week.
Na de wedstrijd was het een kwestie van uitlopen, douchen terwijl de jongens hun wedstrijd liepen en daarna weer de bus in voor onze terugreis. Tijdens de terugreis zijn we in totaal 2 keer gestopt. Een keer voor een lunch, weer in een fastfood restaurant, en 1 keer bij een rustplaats met enkel toiletten en snoepautomaten. Het avondeten werd overgeslagen, dat werd als waarschijnlijk als onbelangrijk beschouwd. Om 10 uur zaterdagavond kwamen we weer aan op de campus. Het was een hele tour, maar wel een ontzettend leuke ervaring. Tijdens de busreis hebben we films gekeken, spellen gespeeld en veel gepraat. Daardoor heeft het team elkaar nog beter leren kennen.
Zondag heb ik verder niet veel gedaan. Voornamelijk huiswerk en met een aantal mensen geskyped. Dus, al met al, was het dit weekend echt een super weekend en maakt het weer helemaal goed met afgelopen weekend. Over twee weken heb ik waarschijnlijk weer een wedstrijd, maar het is nog niet helemaal zeker of ik meedoe. Ik laat het jullie weten.