Rijbewijs, ja of nee?

Ik zal jullie niet langer in spanning laten zitten. Ja, ik heb mijn rijbewijs! Vorige week vrijdagmiddag om 2 uur legde ik voor de tweede keer mijn rij-examen af. Ik had dezelfde instructeur, maar gelukkig wel heel aardig, ook al had hij me de vorige keer laten zakken. Ik deed alles weer helemaal goed en toen kwam het parallel parkeren weer. Ik moet zeggen dat ik behoorlijk zenuwachtig was. Met trillende handen en voeten had ik hem deze keer geparkeerd! Toen me instructeur zei: 'put him park now!' (zet hem nu in parkeren!) wist ik niet hoe snel ik dat moest doen. Ik was geslaagd voor het parallelparkeren, maar nu moesten we alleen nog de weg op. Gelukkig ging dit bijna vlekkeloos. Ik was ontzettend blij toen ik het gebouw naar binnen kon om een foto voor mijn rijbewijs te laten maken. Komende twee weken heb ik een "tijdelijk" rijbewijs en dan na die twee weken krijg ik me officiele in de brievenbus. Dat is wegen veiligheidsmaatregelen.

Vrijdagavond precies om kwart over 6 kwamen Mama en Noor aan in Pittsburgh. Ze hadden een goede reis gehad en voor Noor de allereerste vlucht van haar leven. Ze waren wel behoorlijk moe, dus hebben we een broodje en soep gegeten en daarna zijn ze naar bed gegaan. Zaterdag en zondag hebben we Pittsburgh bezocht. We hebben de universiteit van Pittsburgh gezien, waar ze ook een turnteam hebben. Misschien wat voor Noor? Verder hebben we ook de "incline" gedaan. Dat is een uitzichtspunt vanaf een heuvel aan de rand van de stad. Met een klein treintje werden we omhooggebracht. Ik had het zelf ook nog nooit gedaan, dus dat was erg leuk. Mama en Noor waren allebei lichtelijk verbaasd door alle, bijna, overdreven aardige en hulpvaardige Amerikanen. Het is absoluut niet raar om een gerecht in een restaurant te bestellen en er dan zoveel aan te veranderen dat er weinig van het originele gerecht overblijft. In Amerika kan alles. Ook vonden ze, en ik ook, het heerlijk om uit te gaan voor het ontbijt. Misschien is dat nog wel het lekkerste gerecht van de dag! Pannenkoeken, wafels, wentelteefjes en nog veel meer lekkernijen. Maandag en dinsdag heb ik Noor mee naar de les genomen. Dat vonden de leraren best interessant. Vooral de wiskunde leraar zette Noor in het middelpunt. Verder hebben Mama en Noor ook kennis gemaakt met het eten op de campus en zijn tot de conclusie gekomen dat het ontbijt en lunch lekker is, maar aan het avondeten nog veel te verbeteren valt. Ze hadden allebei een taco besteld en kregen size XXXXXL. Maar we hebben ook een aantal heerlijk avondgegeten in verschillende restauranten. Vooral de "Cheesecake Factory" was erg populair bij Mama en Noor. Donderdagavond had Coach Smith ons uitgenodigd om bij hem te komen eten. Wel leuk voor Mama en Noor om een maaltijd te hebben in een typisch Amerikaans huis en familie. Ze hadden ietsjes meer hun best gedaan dan toen ik en Papa bij hen kwamen eten afgelopen zomer. Van de zomer kregen ik en papa en kipfilet met de meest kale salade die je je maar kan voorstellen. Nu kregen we zalmfilet of tilapia met zoete aardappelen en de meest kale salade, misschien wel nog kaler, dan je je kan voorstellen. Leuk was het wel! De week is echt omgevlogen. We hebben echt zoveel gedaan en gezien en we hebben ook veel dingen gedaan die ik ook nog niet eerder gedaan had, zoals de incline. Helaas moest ik vrijdagavond afscheid nemen van ze. Ik was zelf naar het vliegveld gereden zodat ik niet een taxi terug hoefde te nemen. Ik heb immers me rijbewijs en ik ken een aardige jongen die zijn auto aan mij uit wil lenen.

Op het moment zit ik in een koffietentje in een klein dorpje niet ver van de campus. Het geeft echt zoveel meer vrijheid als je een auto heb hier. Anders kom je gewoon nergens. Nou ik ga nog even lekker genieten van me vrije weekend. Volgende week heb ik wel 3 tentamens dus moet wel behoorlijk wat studeren. Volgende week vrijdag vertrek ik met het vliegtuig naar Boston! We zitten midden in het centrum met ons hotel, dus ik krijg nog wat de stad te zien ook. Heb er ontzettend veel zin. Ik laat snel weer wat van me horen. Ik denk dat dit mijn langste verhaal ooit is.