Springbreak

Zoals jullie weten verbleef ik afgelopen week bij een vriendin thuis. De ouders waren ontzettend welkomend en deden ontzettend hun best om het naar me zin te maken. Er werd continu aan mij gevraagd of ik dat wel lekker vond of dat ik dit wel wilde doen. Het kwam erop neer dat ik alles moest beslissen. Zelfs het avondeten moest ik bepalen. Heel aardig natuurlijk, maar soms is het ook wel is lekker om verrast te worden.
Heel leuk was dat ik ook een paar keer heb kunnen koken. De moeder was ontzettend geinteresseerd in mijn kookkunsten. In het begin van de week heb ik, zoals ik al in mijn vorige blog verteld heb, nasi goreng gemaakt en dat viel wel in de smaak. Alleen de pindasaus heb ik weggelaten, want dat vinden ze maar raar. Nu is dat een beetje verrassend, want ze doen letterlijk alles en dan ook alles met pindakaas. Ze stoppen pindakaas in de gekste dingen. Bijvoorbeeld, in ijs, taart en cake, cereal en nog meer. Ook heb ik pannenkoeken met ham een kaas gemaakt.
Verder hebben ik en Michele een hoop films gekeken, geboweld en we zijn naar een groot meer geweest, "lake Erie." Het meer was helemaal bevroren en ze waren aan het ijsvissen. Dat ijsvissen zag er griezelig uit, want het meer was ontzettend groot.
Later in de week zijn we uit eten geweest bij de "red lobster" en daar heb ik weer lekker kreeft gegeten. Ook de trainingen gingen gewoon door, dus ik heb elke ochtend een ronde gelopen. Op een dag liep ik een ronde door het bos en ik dacht dat ik alleen was, maar dat was ik niet. Een hele kudde herten kwam aangerend en staarde me aan. Toen opeens sprintte alle herten weg en daar tussen de boom zat een beer! Ik wist niet goed wat te doen, in een boom klimmen of zo hard mogelijk weglopen. Ik besloot het op een lopen te zetten , maar de beer gromde en zette de achtervolging in. Gelukkig was ik sneller. Oke, grapje, dit alles is niet waar. Dat deel van de herten wel, maar papa had me aangeraden om me verhalen wat sappiger te maken. Maar ik wil jullie niet verkeerde informatie geven. Wat wel waar is, is dat hier echt zwarte beren rondlopen, maar volgens de vader van Michele zijn ze heel zeldzaam en bang voor mensen, dus waarschijnlijk was de beer weggesprint en niet ik. Ik heb wel een verhaal gehoord dat in de staat Wisconsin een student was aangevallen door een bergkat. Hij was, net als ik, een ronde aan het hardlopen in het bos en kwam oog in oog te staan met de kat. Hij had het op een lopen gezet, maar de kat wist hem te pakken te krijgen. Gelukkig kwam hij er zonder al te veel verwondingen vanaf. Dit gebeurdde vorige week. Nu zit ik volgend jaar ook in een gebied van de Verenigde Staten met veel natuurgebieden, dus wie weet wat mij gaat overkomen. Verhalen over achtervolgingen door bergkatten, beren en andere geweldadige diertjes maakt mijn blog wel spannender.
Genoeg over dat. Ik was het bijna vergeten, maar er ligt hier zoveel sneeuw dat we gister naar een gebied zijn geweest waar je kan skien, snowboarden en sleeen. Wij zijn wezen sleeen. Ze noemen het hier "tubing" en dan kan je met een grote band van een sneeuwheuvel sleeen. Vandaag is de laatste dag hier bij Michele thuis en ik heb zojuist een appeltaart gemaakt. Hij ziet er heerlijk uit en nu kunnen ze mijn zelfgemaakt nederlandse appeltaart vergelijken met de Amerikaanse versie. Ik wed dat mijn taart lekkerder is. Het blijkt wel dat sommige Amerikanen echt niet veel van de rest van de wereld weten en vooral niet veel over Nederland. Soms krijg ik het idee dat ze denk dat ik uit een of ander onontwikkeld land kom. Natuurlijk weet ik wat een hooibaal en de loterij is en maisvelden zijn. Ik moet wel zeggen dat ze heel geinteresseerd zijn en vooral de moeder wil veel te weten komen over Nederland. De vragen die me soms gesteld worden zijn alleen soms wel heel simpel.

Helaas zit de vakantie er alweer op en morgen moeten we weer aan de bak met school.
Jullie horen snel weer van mij.